پیمان اشراقی در نشست خبری که امروز شنبه ۲۰ آبان ماه و به مناسبت روز جهانی دیابت در سازمان نظام پزشکی مشهد برگزار شد، در رابطه با دیابت نوع یک عنوان کرد: شیوع دیابت در کودکان و نوجوانان عمدتا از نوع یک است. کمتر از ۱۰ درصد کل دیابت‌ها دیابت نوع یک است، اما همین درصد پایین نیز زیاد است و باید کنترل شود.
وی افزود: در موضوع ریجستری خیلی موثر و کامل اطلاعات ثبت شده نداریم، اما با اتکا به مطالعات انجام شده، از هر ۳۰۰ کودک و نوجوان یک نفر مبتلا به دیابت نوع یک می‌شود.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد اظهار کرد: بروز دیابت نوع یک بسته به شرایط محیطی، جغرافیایی و ژنتیکی، متفاوت است، به طوری که دیابت نوع یک از ۴۰ نفر در ۱۰۰ هزار نفر در فنلاند تا حداقل یک نفر در ۱۰۰ هزار نفر در پاکستان ، متغیر است. در زمینه ابتلا به دیابت نوع یک، آمار ما نسبت به آمار سایر کشورها، چیزی بینابین بوده و بروز آن در کودک و نوجوان ۱۵ نفر در ۱۰۰ هزار نفر گزارش شده که با توجه به جمعیت شهر مشهد میزان بروز دیابت نوع یک در مشهد سالانه ۴۰۰ الی ۵۰۰ نفر است.
اشراقی تصریح کرد: دیابت نوع یک خیلی نیاز به غربالگری و شناسایی ندارد، چون این بیماری، بیماری پر سرو صدایی است و معمولا در چند روز تا چند هفته فرد دچار پرادراری و پرنوشی و کاهش وزن می‌شود.
وی افزود: بنابراین با توجه به شیوع کم بیماری، غربالگری چندان موثر نیست و اینکه این بیماری به طور حاد ایجاد شده و سیر کوتاه مدت دارد و مثل دیابت نوع ۲ نیست که مدتها از ابتلا به آن بگذرد، ولی فرد از بیماری خود مطلع نباشد بلکه در مدت کوتاهی از ابتلا، فرد دچار علائم شده و شناسایی می‌شود.
این فوق تخصص غدد و متابولیسم کودکان افزود: معمولا کودکانی که دچار شب‌ادراری شده، آب زیاد می‌نوشند یا به طور ناگهانی علی‌رغم اینکه زیاد می‌خورند وزنشان کم می‌شود، خانواده باید این علائم را جدی گرفته و قبل از اینکه وضعیت کودک حاد شود برای درمان اقدام کنند؛ چراکه تنها ۱۵ درصد خانواده‌ها به این علائم توجه کرده و اکثر خانواده‌ها زمانی که کودک دچار اسیدوز شده و اسید خون آنها بالا می‌رود به بیمارستان مراجعه می‌کنند.
اشراقی خاطرنشان کرد: در پی شیوع کرونا و شرایط پیش‌آمده، شیوع دیابت در کودکان افزایش قابل توجهی پیدا کرد. عمدتا در فصل سرد و بعد از بروز پیک‌های اپیدمی ویروسی، معمولا پیکی هم در بروز بیماری دیابت نوع یک داریم؛ چون بحث پایه آن بحث سیستم ایمنی است و سیستم ایمنی به خطا سلول‌های بتای پانکراس را تخریب کرده و وقتی این تخریب بیش از ۹۰ درصد شد، دیگر توان حفظ قند خون را از دست داده و قند بالا می‌رود، به تبع آن پرادراری و پرنوشی رخ داده و قند در ادرار دفع شده و اسید خون بالا می‌رود.