علی ربیعی امروز، در دومین کنفرانس بین‌المللی حقوق کودک که در هتل پردیسان مشهد در حال برگزاری است، اظهار کرد: یک سال از فاجعه انسانی در غزه، سرزمین‌های اشغالی و سرزمین‌های لبنان می‌گذرد. جهان شرمگینانه، شاهد نقض حقوق اجتماعی کودکان با حمایت عملی و بی‌پروای قدرت‌های جهانی با اسلحه، جنگ‌افزارها و بمب‌های یک تنی، حمایت‌های حقوقی و سکوت نهادهای بین‌المللی روبرو است.
دستیار اجتماعی رئیس جمهور اظهار کرد: امیدوارم چهره خشن و واقعی جهان در لابه‌لای آزادی‌خواهی و دموکراسی‌های شعاری امروز دیده شود که این‌چنین بی‌رحمانه می‌کشند و غارت می‌کنند و همچنان نام‌های دلخواه خود را بر این کشتار می‌گذارند که پسا حقیقتی را عرضه کنند.
وی افزود: طبق آمارهای اعلام شده در این مدت، بیش از ۱۴ هزار نهالی که می‌توانست به بار بنشیند، با تمام آرزوها و شادی‌های ناکرده در زیر بمب‌ها و آوارها دفن شدند؛ کودکانی که باید نوجوانی، جوانی و بزرگسالی می‌کردند.
وی با اشاره به کودکان غزه و لبنان، ادامه داد: هر انسان به اندازه اقیانوس‌های بسیاری آرزو دارد؛ همه انسان‌ها با آرزو زندگی می‌کنند و بمب‌ها این آرزو را دفن می‌کنند. بیش از ۱۷ هزار کودک سرپرست خود را از دست دادند و بیش از ۱.۷میلیون کودک بی‌خانمان شدند و ۸۰۰ هزار کودک در اقامتگاه‌های موقت به سر می‌برند. در این میان، غم عمیق برای بشر آنجایی است که می‌بیند کودکان بی گناه کودکی نکرده، به خاک سپرده می‌شوند.
ربیعی اضافه کرد: کودکانی که در این فاجعه در پسا فاجعه باقی می‌مانند، از تمامی حقوق کودک که مورد تایید سازمان‌های بین‌المللی است، محروم شده و در چرخه‌ای از آسیب قرار می‌گیرند. جهان در سیاه‌ترین زمان خود در این یک سال قرار گرفته و بر ابعاد بشر دوستانه زندگی و حق مسلم زندگی برابر به ویژه برای کودکان چشم بسته است.
وی تصریح کرد: مایلم امروز از این تریبون همدردی و همبستگی روحی وجدان جمعی جامعه را با آسیب‌دیدگان این فاجعه انسانی و خشم و اعتراض خود را از جنگ افروزان، حامیان جنگ‌افروزی و قدرتمندانی که با سیاست‌های دوگانه با استانداردهای دوگانه بلای امروزی را بر منطقه از جهان که تحمیل کردند، ابراز کنیم. اعتراض می‌کنیم به سیاست‌هایی که سبقه طولانی‌تر از این یک سال دارد و سبب شده است بیش از ۴۶۸ میلیون کودک از جنگ‌ها و تعارضات تاثیر بپذیرند و بیش از یک ششم کودکان زمین در مناطق درگیر جنگ و در تعارض زندگی می‌کنند. احترام می‌گذاریم به تمامی کودکان از دست رفته و تمامی کودکان که با چنین فجایع دست به گریبان هستند.
ربیعی با اشاره به اهمیت سیاست‌های رئیس جمهور بر حقوق اجتماعی کودک، مطرح کرد: مسائل اجتماعی و سیاست‌های اجتماعی، اهمیت ویژه‌ای در دولت وفاق از منظر رئیس جمهور خواهد داشت. حتی در پیوست حکم اینجانب نیز، بر ضرورت تدوین و اجرای پیوست اجتماعی برای تمامی فعالیت‌های دستگاه‌ها پیش‌بینی شده است.
وی افزود: آثار اجتماعی سیاست‌های مختلف، اعم از سیاست‌های اقتصادی، سیاست‌های اجتماعی به معنای عام، حتی سیاست‌های عرصه سیاسی و انواع سیاست‌گذاری‌ها برای رئیس جمهور بسیار مهم خواهد بود.
وی ادامه داد: علاوه بر اینکه هیچ تصمیم سختی که زندگی مردم را متاثر کند، بدون وفاق نظری با مردم اتخاذ نخواهد شد و این اولین گام در مسیر اجتماعی شدن دولت‌ها است، مداقه بر مباحث رئیس جمهور پزشکیان، حاکی از آن است که کودکان و زنان از گروه‌های دارای اولویت در سیاست‌های اجتماعی دولت هستند. زنان علاوه بر اینکه به طور مستقیم همانند مردان در ساختن ایران نقش دارند، نقش‌های مضاعف نیز بر عهده آن‌ها است.
ربیعی مطرح کرد: پرورش نسل‌های بعد برای همه ما بسیار با اهمیت است؛ کودکان و نیز کودکانی که امروز به دنیا می‌آیند، جامعه فردای ما را خواهند ساخت، به تبع اینان نیز از اهمیت ویژه‌ای در سیاست‌های اجتماعی برخوردار خواهند بود. موضوع کودک در ابعاد مختلف اعم از آموزش، سلامت، بهداشت، سلامت روان، تغذیه، داشتن مهارت برای زندگی بهتر و ابعاد مختلف دیگری بسیار قابل تأمل است.
دستیار اجتماعی رئیس جمهور، با بیان سیاست‌گذاری معطوف به کودک، توضیح داد: ابعاد مختلف سیاست‌ها بر زندگی کودکان تاثیر داشته و ندیدن سیاست‌های معطوف به کودک آسیب‌هایی را خواهد داشت.
وی افزود: یکی از نکات مورد تاکید رئیس جمهور درباره کودکان، توجه جدی به عدالت در برخورداری تمام کودکان از سلامت و آموزش است. هیچ کودکی نباید به دلیل شرایط نابرابر اقتصادی در شرایط نابرابر آموزشی و سلامت قرار گیرد. مطالعات ما در حوزه رفاه اجتماعی نشان داد، نابرابری ابتدایی در دوران کودکی در آموزش چرخه فقر و نابرابری نهادینه شدن را در سال‌های بعد به دنبال خواهد داشت.
وی ادامه داد: باید کیفیت آموزش در مدارس دولتی و کیفیت خدمات بهداشتی در مراکز درمانی دولتی هم سطح مراکز خصوصی باشد، تا هیچ کودکی به دلیل فقر از دریافت این خدمات با کیفیت بالا، محروم نشود؛ البته این مسیر سخت و دشوار است و در کوتاه مدت میسر نخواهد شد و نیاز به ریل گذاری و سیاست گذاری دارد که ما بتوانیم طی چند برنامه به این امر نائل بشویم.